هفته ی استاندارد هست و باور عمومی بر آن است که این علامت فقط کاربرد صنعتی دارد. البته این موضوع چندان هم بیراه نیست. به همین منظور برخی از وظایف سازمان استاندارد ایران را مرور میکنیم:
- تدوین و نشر استانداردهای ملی (رسمی) به عنوان تنها مرجع رسمی این وظیفه در کشور
- انجام تحقیقات به منظور تدوین استاندارد، بالا بردن کیفیت کالاهای تولید داخلی، کمک به بهبود روش‌های تولید و کارایی صنایع
ترویج استانداردهای ملی
- نظارت بر اجرای استانداردهای اجباری
- کنترل کیفی کالاهای صادراتی مشمول استاندارد اجباری و جلوگیری از صدور کالاهای نامرغوب به منظور فراهم نمودن امکانات رقابت با کالاهای مشابه خارجی و حفظ بازارهای بین‌المللی
کنترل کیفیت کالاهای وارداتی مشمول استاندارد اجباری به منظور *حمایت از مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان داخلی و جلوگیری از ورود کالاهای نامرغوب
- مشارکت در تدوین استانداردهای بین‌المللی به عنوان سیستم رسمی اوزان و ب(دستگاه بین‌المللی یکاها) ترویج سیستم بین‌المللی یکاها-مقیاسها در کشور و کالیبره کردن وسایل سنجش با مرجعیت اداره اوزان و مقیاسها دفتر بین‌المللی اوزان و مقیاسها
- آزمایش و تطبیق نمونه کالا با استانداردهای مربوط، اعلام مشخصات و اظهارنظر مقایسه‌ای و صدور گواهینامه‌های لازم
- آموزش مستمر مسوولین کنترل کیفیت واحدهای تولیدی
- میدانیم که وجود شاخص های استاندارد، باعث افزایش بهره وری در هر موضوعی میشود و چه خوب است در رفتار و گفتار و فکر کردن هایمان ، شاخصی برای استاندارد سازی داشته باشیم. هر چند در دین و آیین ما شاخص به وضوح مشخص است. ولی ما انسانها درست در لحظات مهم ، چشممان را بر روی استانداردهای دینی و انسانی می بندیم و به چیزی بجز خودمان و نفع لحظه ای مان فکر نمیکنیم . دروغ، تهمت، حسد، کبر و غرور، ناحقی، گمان بد و …… از آفات استاندارد های سفارش شده هستند و کیفیت انسانی ما را به شدت پایین می آورند. کمی به فکر اصالت انسانی و شرافت وجودی مان باشیم.
